พระราชกรุงมิลินท์ภูมินทราธิบดี มีพระราชโองการตรัสว่า ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่พระ
นาคเสนผู้ปรีชา พระคุณจงกระทำอุปมาให้ยิ่งขึ้นไปกว่านี้
พระนาคเสนมีเถรวาจาว่า มหาราช ขอถวายพระพร บพิตรจงทอดพระเนตรดูพระ
จันทร์พระอาทิตย์ พระอาทิตย์อันอยู่บนเวหานั้นไกลกันกับที่เราอยู่นี้สี่หมื่นสองพันโยชน์ จะ
เห็นพระจันทร์ ก่อนหรือว่าจะเห็นพระอาทิตย์ก่อนเป็นประการใด
พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นกษัตริย์ตรัสแก้ไขว่า โยมแลเห็นพร้อมกัน
พระนาคเสนจึงถวายพระพรว่า ฉันใดก็ดี บุคคลทั้งสองตายพร้อมกันในอิธโลกนี้ คน
หนึ่งไปเกิดในพรหมโลก คนหนึ่งไปเกิดในเมืองกัสมิรนครนั้นก็พร้อมกัน มีอุปไมยดังนั้น ขอถวาย
พระพร
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดี มีพระทัยโสมนัสตรัสว่า กลฺโลสิ สมควรแล้วที่พระ
ผู้เป็นเจ้าวิสัชนามาในกาลบัดนี้
พรหมโลกกัสมิรปัญหา คำรบ 5 จบเท่านี้

ป

รโลกคตนีลปีตาทิวัณณคตปัญหา ที่ 6

สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีพระราชโองการตรัสถามว่า ภนฺเต นาคเสน
ข้าแต่พระนาคเสนผู้ปรีชา อุตฺตริ การณํ ปุจฺฉิสฺสามิ โยมจะถามพระผู้เป็นเจ้าให้วิเศษโดยเหตุ
ยิ่งกว่านี้ว่า สัตว์โลกที่จะตายไปสู่ปรโลกนั้นมีพรรณสีสันเขียวเหลืองแดงขาวหงสบาทโอภาส
ประภัสสรประการใด อนึ่งจะว่าไปโดยสัณฐานนั้น จะเหมือนรูปช้างรูปม้าหรือประการใด
ส่วนพระนาคเสนจึงวิสัชนาแก้ว่า มหาราช ดูรานะบพิตรผู้ประเสริฐ สมเด็จพระบรม-
โลกนาถศาสดาจารย์จะได้บัญญัติไว้หามิได้ คำที่บพิตรถามนี้มิได้มีในพระพุทธวจนะ
พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นกษัตริย์ จึงมีพระราชโองการตรัสว่า ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่พระ
นาคเสนผู้ปรีชา แม้ว่าเสด็จพระสมณโคดมบรมครูเจ้า มิได้ตรัสบัญญัติไว้ว่า สัตว์โลกทั้ง
หลายจะตายไปสู่ปรโลกนั้น สัณฐานวรรณะไม่มีแน่กระนั้น ถ้ากระนั้นปรโลกก็ไม่มี สมด้วยคุณา-
ีชีวกกล่าวว่าไว้แล้วนะพระผู้เป็นเจ้า ดังจะรู้มาว่าคุณาชีวกผู้นี้เป็นอาจารย์ใหญ่กล่าวไว้ว่า นตฺถิ
ปรโลโก ปรโลกไม่มี